ZAMANSIZ BİR AKŞAM ÜSTÜ

Terk etmiştim sevdaları
Zamansız bir akşam üstü
Karanlık gecenin koynuna
Mor salkımlı asmaların altında bekleşirken çiftler
Geçip gitmiştim yüzlerine bakamadan
Utandığımdan değil
Utanmasınlar diye yalnızlığımdan
Hüznü vermiştim ellerine
Dağarcığımdan

Umutsuz bir bahar gecesiydi yaşanan
Yollar tükenmişti sanki
Çıkış yok diyordu buradan, zaman

Bekle, ne kaldıysa geriye beklenecek
Bir avuç külünü de savurduk hayatın
Boş kaldı kucağımız
Hiçbir şey yok umut edecek
Konuşacağımız

Terk etmiştim sevdaları
Zamansız bir akşam üstü
Karanlık gecenin koynuna
Geriye dönüp bakmadan koşarcasına
Bırakıp gittiğim sen değildin aslında
Kaçan bendim kendimden
Su yüzüne çıkmıştı isyanlarım
Kurumuş çatlayan dudaklarımda kalmıştı
Haykırışlarım
Diz üstü çöküp ettiğim tüm yalvarışlarım
Çare değildi
Ben kendime yenilmiştim

Sonsuz buhranlar vaat eden bir karanlıktı
Önümde uzanan
Ve bir anlıktı sadece direnişim
Tutunamayan.

Hüseyin AKOVALI