bir gün...
nasıl …ne zaman… nerde? bilmem,
buluşacak ellerimiz.
kavuşacak kalplerimiz.
günü...saati... hiç belli olmaz
birden bire bitiverir bu bekleyiş.
yalnızlığın bir adım ötesinde
bir bir kalkar engeller aradan
tenin tene susamışlığıyla
birleşir bedenlerimiz aniden.
dönüşür ateşe.
belki günün,
belki akşamın,
belki gecenin serinliğini bürünür
dedim ya !
günü,saati... hiç belli olmaz
tutkunun tutkunluğuyla gerçekleşir düşlerimiz.
zamansızlıkta tüm zamanlar bizim olur
nasıl… ne zaman,nerde?... bilmem
bin hazla bir gülümseme
dudaklarımızın kıyısından gelir geçer...
irade de yeniktir artık
zafer tüm duyuların.
düşünmek istemeyiz duyguların kargaşasını
derken birden her şeyi unutup,
bir zerre mutluluğa tutunup,
tenin tene susamışlığıyla
birleşir bedenlerimiz aniden
dönüşür ateşe.
çılgınca sevişmektir hevesimiz
daha sıcak nefesimiz
daha sıcak öpüşlerimiz her seferinden
ortada bir seslilikte sessizlik...
sanki sığ sulardayız.
belki yeşillikler arasında,
belki yalnız kumsallarda,
belki bir ev odasında,
günü saati hiç belli olmaz
tutkunun tutkunluğuyla
gerçekleşir düşlerimiz.
zamansızlıkta tüm zamanlar bizim olur
kim bilir...
kavuşuruz.
Leyla Işık