2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1097
Okunma
Yırtılsın gecenin karanlığı içimdeki yangına
göğsümü dağlasın bu isyan
suçu; sadece insan...
ruhum yırtılır doğum sancılarına
esaretinden kurtarıp bir kaç masum aşk’ı
salıverdim aç yalnızlığın koynuna
öyle bir baktıki hayat yüzüme
iliklerime kadar öldüm.
su toplamış hayat sancılarından
kirlenmemiş bir gülüş gibi
sığdıramadığım içime
kendi özbenliğimi
güneşlerim üzgün
nefessiz’im .....
Cevap Yaz