Bir kadın, yürüyordu park yolunda
Eşliğinde bir çocuk,
elma şekeri ağzında

Çalılardan çıkan bir adam,
Sarstı onları birden, ne yaptığı hiç bilinmedi,
Göz, gözü de görmedi zaten, ortalık toz duman,
Tek masum varlığına sıkı sarıldı,
Yani namusum dediği, elindeki çocuğa bu kadın.

Çıktığı gibi, gitti; uzun boylu belki
Birden yitiklere karıştı bu adam,
Çalılardaki yarık, kapandı kendiliğinden,
Eser yoktu ondan hiçbir yerde,
Ne bir ayak izi, ne de çarık,
Sendeleyen o kadın da, kendine geldi artık,
Birşey olmamış gibi; soylu baktı,
Çocuğu sürükledi elinden.

Anlamadı bunu hiç kimse,
Yol tenhâ kaldı yine, cin futbolu
Böyle birşey asla olmadı,
Ne çocuk bildi bunu, ne mahalle,
Dil kitlendi, sükût dizboyu
Mühür vuruldu sanki yüreğe,
Kadın, yine aynı kadındı;
Nasıl direndi bu acıya?

Park yolunda bir kadın, yürüyordu
Elma şekeri düşmüş çocuk, elini yalıyordu..

09.05.1997 - 2009