Fetret devrin, nurlu yüzü.
Haktan geldi, onun gücü.
Kur’an, hadis onun sözü.
Senle dolu, şiirim Yunus.

O devirde, böyle ozan.
Doğruları, Hakk’tan yazan.
Haksızlığa, bayrak açan.
Bir dervişdin, pirim Yunus.

Gezdin gördün, her toprağı.
Dost ettin, düşen yaprağı.
Sendin İslam’ın bayrağı .
Gönül dostum ,canım Yunus.

Şiirlerden dünya kurdun.
Bazen çoşdun, bazen durdun.
Halkın için, elçi oldun.
Gülizarda, gülüm Yunus.

Arı gibi, uçan sensin.
Hakk yolunda, koşan sensin.
Kovan bulup, dolan sensin.
Allah için, balım Yunus.

Nurdan asil, bir terbiye.
Yoktur bu gün, söyle niye.
İşde bundan, Yunus diye.
Çiçek açan dalım Yunus.

Ne yerlerde, ne göklerde.
Öğütlerin, gönüllerde.
Çare oldun, sen dillerde.
Çaregahım, benüm Yunus.

Erdemliğin, doruğunda.
Yeşil üzüm, koruğunda.
Bilgelerin, buyruğunda.
Işık oldun,gözüm Yunus.

Dinleseydi, insanoğlu.
Kayırsaydı, sağı solu.
Bulurdu o, doğru yolu.
Çok yaşa sen ,gönlüm Yunus.

Hala çare, vardır buna.
Girersen sen, Hakk yoluna.
Yunus rehber, olur sana.
Geldik sana, dostum Yunus.

Türkmendağlı, böyle dedi.
Hak yolunda, sevgi derdi.
Senle güldü, seni sevdi.
Yaratana kulum Yunus.