Ta başından belliymiş, bu hayatın akışı,
Ben Ocak’ta doğmuşum, hava ayaz, kar dizde…
Her ne etsem bitmiyor, garip gönlümün kışı,
Hiç baharı görmedim, bahtın çizdiği izde.

Neyleyim, yıllar önce, yaratılış gereği,
Bir güzelin aşkına, esir verdim yüreği.
Her dem arar dururum, bir sevgi mendireği,
Kaldım hasret denilen, fırtınalı denizde.

Gönlümdeki sevdânın, ateşi hiç sönmedi,
Ayrılığın elemi, sızısı hiç dinmedi.
Hicrâna kaptırdığım, yıllar geri dönmedi,
Yarınımı kaybettim, sevda denilen gizde.

Şimdi elimde kalan, sevdalı bir başım var,
Gönülde bitmez yasım, gözde hicran yaşım var.
Bir perişan haldeyim, ne uykum ne aşım var,
Soldu sarardı hepten, renk kalmadı benizde.

Bilen varsa söylese, nerde hayatın tadı,
Hayat mı oldu yoksa, sonsuz elemin adı.
Ben de bilmem nedendir, takvimlerin inadı,
Elli seneden beri, mevsim hala kış bizde.

Veli BOSTANCI