Şu hayattan biraz haz alabilmek ne güzel…
Neş’eye çok derde az dalabilmek ne güzel…

Nefsin elinde beşer, bin bir tuzağa düşer.
Hakkı hak şerri de şer bilebilmek ne güzel…

Bâki değil hiçbir hâl, her haz, her dert ihtimâl.
Zorda tutunacak dal bulabilmek ne güzel…

Kulun edepte yeri, bir ileri bir geri.
Kötü huylardan beri gelebilmek ne güzel…

Erince sevdâ çağı, açınca gönül bağı,
Ferhat gibi bir dağı delebilmek ne güzel…

Ufak-tefek kedere, gönül kaynak göz dere.
Suçu yıkıp kadere gülebilmek ne güzel…

Yıkılırız bir hırla, yaşarız bin kahırla,
Gözyaşını sabırla silebilmek ne güzel…

Sanki, her şey felâket, ıstırap çekmek âdet.
Felekten bir saâdet çalabilmek ne güzel…

Genç yetişkin ihtiyar, dosta ihtiyaç duyar.
Eşi-dostu bahtiyar kılabilmek ne güzel…

Maaşsız garip başı, terk etmez hiç gözyaşı.
Bir kaşık helâl aşı bölebilmek ne güzel…

Ellerde kir para-pul, er geç eskir sırtta çul.
Gözü-gönlü tok bir kul olabilmek ne güzel…

Hakkın Resûlü bile, can verdi Azrâil’e.
Dilde şahâdet ile ölebilmek ne güzel…

Veli BOSTANCI