rüzgar yine bilmem kaçıncı kez uğuldadı yine..
ben susmalarda ,
yüzüm yere dönük..
içime çökmüş yine temeli yıkık hüzün..
asuman savuruyor göz yaşlarımı,
sırtımı sıvazlar gibi belediye bankları.
sensiz zaman..
yelkovansız, akrepsiz, rakamsız...

yine uğuldadı rüzgar, acı bir feryat gibi..
virane bir sandal gibi sendelendim.
buzul bir kıyı ve buz tutmuş umutlarım...
umutlar buz tutarmıydı hiç ?
tutmuş demek ki..
bak yırtık kıyafetler gibi yapışmış duygularım..
kahrediyor beni nafile yakarışlar,
serzenişler, çırpınışlar..
sensiz zaman...
koca bir çığlık, karanlık..

rüzgarın ölüme davet eden sesi,sustu sonunda!
bir bir süzüldü asumanın bulutları,
umutlarım buzulu bırakıp,ayaza gerdi,
belediye bankı sonunda aguşuna aldı
süzülen , sessiz bedenimi.
evet..
bitti artık!
RüzgaR ArtıK Hiç UğuLdamıyordu...



15.Ocak.2009 15:23