Toz gibi dağıttın geceyi,
Çektin üstüne koskoca şehri,
Morumsu bir yalnızlıkta bırakıp,
Nerelere gizledin yine kendini,

Bilmedin hiçbir zaman beni,
Güzel gözlerinde yer vermedin.
Yokluğunda mahpus kimsesizliğimi,
Yalnızlığımda hapis ettin.

Ellerim üşürdü zemherinde,
Cemrelerimde seni düşünürdüm.
Sonbaharlar sensizlikle gelince,
Eylül ayı, güneş doğarken ölürdüm.

İki kelimeydi söylemek istediğim.
Her gün hazırlardım kendimi,
O sihirli anı düşlerdim.
Söyledim hayaline, seni sevdiğim,

Ama sen tutturmuştun yine,
Dilinde dolanan yokluk türküsünü,
Martılar getirmezdi haberini,
Üstüme çökerdi, kullanılmamış gökyüzü,

Neronca bir istek beslerdim.
Ateşe vermek geçerdi aklımdan,
Yakmak isterdim bu şehri,
İçimde sen ve kendim yanarım, yakarsam.

Yok çaresi derdimin,
Bulamaz hiçbir tabip,
Yazlar geçti, yine gelmedin.
Vur beni, bakışlarının tetiğini çekip,

Kelimeler yine saklandı,
Kır çiçekleri soldu vazomda,
Oysa gelseydin sen,
Taç yapacaktım papatyalardan saçlarına,

Ümidim tükendi artık,
Ne senden haber var, ne fayda,
Bir gün olsun al gerçekliğini,
Çık gel, yanıma,

Eğer bulamazsan beni,
Defterler dolusu şiirler,
Ve seni bırakmalarımı dinle,
Ne çok beklediğimi söylesinler,

Ağlama ardımdan o an,
Gelmesi olmazsa gidişlerimin,
Dualar oku sen bana,
Duaların gelir bulur beni sevdiğim.

BAKİ EVKARALI