yeni umutlar biriktiriyorum artık bu amansız yalnızlıkta,
ellerim cebimde voltalar atıyorum aşka yasak bu sokata,
nedensiz tebessümlerim var artık yüzümde gerçeği yansıtmasada,
o nazlı gül için yaşayacağım umutla,
avuçlarımda ayrılık hatıraları kalsada,
yine dönüşünü bekleyeceğim baş harflerimizi kazıdığım,
yalnızlar rıhtımında ki bir bacağı kırık masada,
düşlerimde büyüteceğim öksük bıraktığın kızımızı,
gittiğin yollara sereceğim hasretlerimi hepside kan kırmızı.

biliyorum unutalı çok oldu ismimi,
ateşinde erittin yüreğini yakıp resmimi,
biliyorum dar ağacına astın bu sahipsiz bedeni
ve aşkımızın eseri o sırma saçlı meleği,
hasretinin buzulunda bırakıp bu aşkı,
yüzümden gülüşlerimi,
gökyüzünden güneşimi,
alıp gittin bir meçhule,
açıp kalbini başka birine,
heba ettin hakkım olan sevgini.

nedenini bilmeden yazıyorum artık,
nasıl olsa yarınlarım dünden karanlık,
sen ve aşkın gibi sönecek yollarıma dizilen herbir aydınlık,
insanım vesselam geleceği göremiyorum belki,
ama yalanlarada karnım tok,
adın gibi belli nasıl olsa dönüşün yok.

umutsuzluğu umut bilmeyi öğretti yokluğun,
ve düşerken bile sevebilmeyi öğretti boşluğun,
fırtınalı bir gecede açıklarda mahsur kalmış bir gemicinin,
kıyıya duyduğu özlem ateşini hissettirdi,
buzdan bir alev gibi benliğime bıraktığın serhoşluğun.

gittiğin gün sanmaki birtek hayatım mahfoldu,
bedenimde isimsiz bir savaş başladı,
bütün uzuvlarım bana düşman oldu,
ciğerlerim küstü ilk olarak bana,
isyan etti yokluğunda içtiğim sayısı meçhul sigara dumanına,
anlayacağın ben yine yalnız,
sensizlik ise yenilgisi imkansız bir ordu,
sen ise o düşman ordunun ilk bayan lordu.

herşeye rağmen yinede sevebiliyorum,
hem terkeden seni hemde seni terkedemeyen beni,
yokluğunda yine güller açıyor bahçemde,
varlığında olduğu gibi,
bazen sana kavuşmayı umut ederek süsleniyorlar,
bende gül dalında güzeldir diyorum,
kandırıyorum hem onları hem kendimi,
sonra anlıyorlar güllerim bu aşkın bittiğini,
dallarında soluyorlar usulca,
terkettiğin ben gibi....!
(asi_geco)