15
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1716
Okunma
mevsim acıdan daha serin
yarası dünlerden kalma zehir
sesleri boğuyor yalpaladıkça ayak izim
kan soluyor toprak… vuruldu kardelenim
ay
kırıldı ışığın öfkesinden
yas döküyor şimdi yıldızlar
sessiz ve üryan bekliyor deniz
güneş
vakitsiz terk etti göğün göğsünü
sehere yürürken yüzümün adımları
üşüyor gece zemheri gözlerinden
onur
nemli gözlerini silmekte
kırılıyor kanatları insanın
tuz dökülüyor al yanağına dünyanın
kirpiklerime asıp uyuturken ayışığını
gözlerimden güneşin feryadı taşar
kıyılarıma çarpar umudu kırık martılar
susar onur!... elleri yosun tutar
dirilir yeniden kardelenim …