atlılar ezip geçerdi o yıllar
bilmezsin
kişniş kokuları yayılırdı
başıma çektiğim yorganım
mahzuncuklarım
mahsuscuktan kandırdığım
korkularım..a
...........

hanidir kayıp adamın tek’iyim
yitik kentler öyküsünde hayatı karşılığı kendisine bir kaç satırlık yer kiralamış
haymatlos
kendi halinde
ufak tefek bir gölge..yim
............
duygular yalnıza düştüğünde
başım döner,içim burkulur
kaval ezgisinde sepetinden boşalan
ip’e sarılır dünyam
sarılmak ister..cesine
bir tene bir dudağa
bazen
............
kıssadan düşer hisse sis pusuna güzelim.. sus
..ulur
ulur ses’siz..lik
bakır rengi ayaz dağların gece vakti
ay gölgesinde
...........
zaman
son’unda kırıyor hapsolduğu boğazından sıkılı fanusu
kum
saati
..nden
dökülüyor
geçmiş
gelecek
binlercesi..nde
orta yere saçılıyor
..........
sen’i özlüyorum her kim’sen
tanımlı’m
tanımsız’ım..

Ali Işık