yol
uzanırken
çıkmaz sokakların
sıkıcı damarına
su akar/ bulur ömrünü
deltalanan
isli ti sesinde







setubal…
gece…
ağustos yapışkanlığı…
şarap ısınmış…
kira birikmiş…
eskudo’nun yüzü haram olmuş
bisikletim bitmiş
yürüyesi ayakkabı nerede
dışarı çıkılası pantolon
bir kıza bakılası yüz
ve insan arasına karışılası gülüş
nerede…







tepetaklak düşsem yine üsküdar’a
meydan durağına
ordaki çorbacıya
ya da ne bileyim
galata’da bir çayhaneye
tuzlama kokan beyoğlu sokaklarına
banliyö trenlerini çığlıklayan
sarıyer sabahlarına

düşsem ne olur ki
haberin geldi
frankfurt’ta görmüşler seni en son
dış hatlar
tokyo
bir bilet bakışı gözlerin
bir valiz kaçağı ellerin
gitme desem
desem ki gitme
param olunca birkaç saatte frankfurt
paramız olunca sonra
birkaç saatte istanbul
gitme desem
desem ki gitme


çok uzak gidişin/ haksızlık
ben hiç böyle uzak gitmedim gibi sanki
ya da hatırlamıyorum
kaç uzak yer beni aldı koynuna…
giden adam rolü bendeydi
doğru…

bütün senaristler sarhoş olmalı…
bütün avrupa/ nöbetçi istanbul olmalı
bütün istanbul
nöbetçi çorbacı…





gitme desem
desem ki gitme
söz
paramız olunca istanbul
sonrası
üstü başı düzgün yaşam…
ne dersin…
var mıdır
yüzümüze gülünesi
nöbetçi bir hayat…






yollar
uzanırken
çıkmaz sokakların
vurulan kaderine
ömür akar/ bilir yerini
doğan
gezgin bir kızıl sabahta


şimdi her şey
med-cezir rengi
buralarda…










RÜZGAR