kimse birşey istemezdi benden
oracığa kondurulmuş gibiydim
kırlangıçlara dalar büyürdüm
kaç yaşındayım merak etmezdim
zamanı tanımazdı düşüncelerim
yapayalnızlığın akşamı da
sabahı da olmazdı ne de olsa
gecikmişliği yaşamazdım hiç
meğer bir seneymiş ömrümüz
ölünce anladım..
insancıklar dokunmazdı bana
aksine sevip okşar,konuşurlardı
ben de büyürdüm olabildiğine
herkes derin iç çekerlerdi
bana imrenir sanardım onları
hiç kimseden şüphe duymadım
beni hep sevecekler sandım
sahibimin alçakgönüllüğü
fedakarlığı bitmez sandım
yanılmışım,hain gülüşlerden
çok sonra anladım..
sadece yerim değişecek sandım
koparılmak değil di bu zannımca
kötüye hiçbir zaman yormadım
yoramazdım,nankörlük edemezdim
yine sadece bir iki makastır dedim
kollarımı olabildiğine açtım
kopardılar,kanamadım
ama çok ağladım..
seradan çiçekçiye giden o yol
bitmez sancıların sonunu bekledim
neydi,belki de önemli bir şeydi
bekledim,acıdım,bekledim
usanmadan bekledim sonunu
son nefesimi dahi erteledim
anlayınca neyi beklediğimi
son bir kez daha ağladım..
çiçekçinin takvimi şubat ondört
üzerime yaldızlı bir naylon serdiler
kefendir diye saygı duydum
ancak yine de süslediler
yola çıktık bir motorla
yeni sahibim erken terketti beni
bir apartmanın ikinci katında
ufacık bir bahşişe feda edildim
kapı zili tanıdık geldiği gibi
ev de tanıdıktı şimdi bana
duvarda bana benzeyen biri vardı
ama o insan bense çiçektim
olamazdı..
kadın ıslak burnuyla koklarken beni
dudakları hafif gülümsemeli
ve ben de artık tecrübeli
sarıldım olabildiğine kendimce
oysa son yerim bir cam parçasıydı
vazoydu,sürahiydi bilmiyorum
ama o kadını çok iyi tanıyorum..
derken bir adam çıktı banyodan
sarıldı kadınıma,kıskandım bilmem neden
duvardaki bir başka adam,bir başka ben
beraber bir kez daha ağladık
ve vazo düştü yere parçalandı..
uğursuz çiçek dediler aldılar dışarı
benim bir yarım içerde kaldı
bir ikinci hayatımdı bu
bir dahakine çiçek gelmem dedim
bir insandan bir çiçek olmasın diye
günlerce dua ettim konteynırda
bir çöp konteynırında
ve huzuruna geldim yine
ne günahım vardı da
karıma bir çiçek olmuştum öldükten sonra
melekler dile geldiler birer birer
sen karına hiç çiçek almamıştın dediler
oysa tanrının melekleri bile
seni ne kadar sevdiğimi bilememişler..