Oyuncaklarıyla Oynasın

Yıldızlara baktım gecenin tam yarısında
Buruk bir tebessüm dudaklarımda seni hatırladım
Gökyüzünde ışıkların raksı
“Bırak! ” dedi bir ses, “olduğu yerde kalsın.
Her gece yeniden bulduğu
Oyuncaklarıyla oynasın! ”
Yıldızlar yalnızdı
Gözyaşları damlıyordu ışıklarından
“Silme! ” dedi içimdeki o ses
“Bırak! Akabildiğince aksın
Gideni yakmasa bile
Bırak! Bırak kendini yaksın…”
“Saatler on ikiyi vurduğunda…” demişti giderken
“Yıldızlara bak her yeni yıl başlangıcında…”
Ben her geceyi ilk ayın ilk gecesi kabul etmiştim
“Bırak! Dedi o ses “Bırak, senede bir gün gelsin
Yıldızlara acı, dönecek diye sakın heveslenmesin…”
Bulutlar perdeledi yıldızların hüznünü
Gece mateme büründü geçen gece gibi
Ne Arap müziği çaldı oynak, ne omuzlarını oynattın gülümseyerek
“Bırak! ” dedi fısıltıyla o ses
“Bırak! Belki o da bakıyordur yıldızlara iç çekerek…
Belki gözünde bir damla yaş vardır
Belki içten içe bir yerleri sızlıyordur
Yeni sevdalısına sarılmıştır şuan belki
Belki, belki pişmanlıktan ağlayamıyordur…”
“Güneşi bekle! ” diye haykırdı acımasızca
“Şafaklar sana güneşi doğuracak
Yalnız gönlün ısınacak, inan buna, öyle bil
Ve unutma sakın
Bu dünya gerçekten sevenlere göre değil… Değil.”
Yıldızlara bakma artık gecenin tam yarısında
Buruk bir tebessüm dudaklarında kalsın ama hatırlama
İsterse gökyüzünde ışıklar raksetsin onun için
“Bırak! ” dedi yine o ses, “mutlu olduğu yerde kalsın.
Her gece yeniden bulduğu
Oyuncaklarıyla doyasıya oynasın! ”

Turgut Uzdu