2
Bir dünya düşünün ki yer yeşil gök masmavi
Dört yanı temiz deniz berrak pınar olduğu,
Bir dünya düşünün ki fani cennet bir nevi
Ormanların çam, meşe, selvi, çınar olduğu.

Ne sokakta çaresiz ne muska ne de nazar
Ne hastanede rehin ne ahlaksız bir pazar,
Ne sığınma evleri ne sahipsiz bir mezar
Bir dünya düşünün ki bunların ar olduğu.

Bir dünya ki savaştan gaye bir erkek ismi
Kan bağı yokken insan yine insan hısımı,
Düşünün ki öz nefsi kendinin asıl hasmı
Bir dünya ki arzunun kanaatkâr olduğu

Çalmak denince akla yalnız sazın geldiği
Tavuk beklerken kaza yine kazın geldiği,
Gönüllerde hazanın bitip yazın geldiği
Bir dünya ki mevsimin her yıl bahar olduğu.

Bir dünya düşünün ki sevenin sevildiği
Aşkın huzura erip dillerde övüldüğü,
Paraya pula tamah edenin kovulduğu
Bir dünya ki mertliğin tek itibar olduğu.

Doğarken ağlayanın yaşarken hep güldüğü
Yedide saygı bilen yetmişte de bildiği,
İnsan zarardan değil eceliyle öldüğü,
Bir dünya ki tedbirli göçün kader olduğu.

Âdemi ata bilen peygamber de bildiği
Nuh’a sırt dönen kavmin başına ne geldiği,
Ahlaksız Lût kavminin yerle bir edildiği
O dünya Muhammetin bir tek rehber olduğu

Turgay coşar
13/Mayıs/2008