11
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1077
Okunma
az bir ömür biçildi bana ve bedenden çıkmalıymış ruh
yine de üzülmüyorum sadece doyamadıklarım var hayata dair..
lügatımdan sildim
ayrılığa dair ne varsa.
kederlerin bir kader olmadığına
inandırdım kendimi.
kaç günü kadı ki ömrümüzün
ya da bilinmeyen kaç saati?
dalından koparılmış çiçek gibi
bakmasın yüzün
giderken koruma dök yağmurlarını
içime üfle ertelenmiş ayrılıkları.
acıdan elbisemi koyuyorum çantama
öldüm diyorum
ve
yarına çıkma ümidimi erteliyorum.
kanıyor kalbimdeki yediverenler
kardelen vaktinden önce eriyor kar
güneşe doymuyor buz kesmiş vücudum
uzak, çok uzak ülkelere açılıyor kapılar
kurtulmuyor, kan kusan hastalar
gözlerim uykuyu unutmak istiyor
senin yokluğun var şimdi burada
giderek içine alan beni...daha da özleten...
sen yoksun...hiçbir şey yok.
görünen ve görünmesi gerekenler zaten yok
duyduğum sesler tümden yalan...