Mahalle arkadaşımdın benim.
Tozlu sokaklarında beraber oynardık mahallenin.
Okula beraber gittik seninle.
Aynı sıralarda,yıllarca beraber oturduk.
Ayni sıralarda,saatlerce ders çalıştık,ikimiz.
Kimi zaman göz göze geldik,güldük birbirimize.
Mahcupça başlarımızı önümüze eğdik…
Aradan seneler geçti,
Büyüdün,serpildin,güzelleştin,bir genç kız oldun.
El ele tutuşup,koştuk,dolaştık kırlarda,bayırlarda.
Söylemek istedim,belki yanlış anlarsın diye,söyleyemedim.
Belki sende söylemek istedin bazı şeyleri,söyleyemedin.
Kaçamak bakışlarla,göz göze geldiğimizde de,
Sana olan hislerimi,hiç mi hiç,anlayamadın.
Bir gün,dünürler geldi evinize,
Annen,baban,seni verdiler.
Nikah salonunda,boynum bükük bir köşede dururken,
Bir çocuk gibi,koştun geldin yanıma.
Ağlayarak sarıldın boynuma.
“Anlayamadın” dedin,bana.
Anlamıştım yavrum,ama sana anlatamamıştım.
Sen beni bir türlü anlayamamıştın.
O gün,bu gün,hep düşünürüm,
Hata kimdeydi...?
02.11.1972
Erman ULUSOY
Lüleburgaz