Bir gün daha geçti, güneş yükseldi gökyüzünün en uzağına,
Bulutların arkasında gizlendi, kur yapıyor oradan yer yüzüne,
Gani gönüllüdür, gözükmese de ışığını eksiltmiyor dünyadan,
Bir bakıma bu gün de yeni bir yaprak düştü ömür ağacından,

Gün yükseldi ama bende yükselen yok, canlanamadım hala,
Bir şiir olsun yazmış olsaydım bari, okunsaydım, bu saatlerde,
Belki de olacak, durgunluğum düzelecek, canlanacağım yine,
Hayat bu, bazen böyle geçer, bazen öyle, değişkenlik huyudur…

Kalksam artık ben de, bir elimde bastonum ötekinde laptopum,
Dünyayı dolaşsam, bir ayağım Asya’da olsa öteki Avrupa’da,
Amerika’yı da söyleyecektim ama o zor, buradan çok uzakta,
Afrika olabilir, üçgenin öteki ayağı sayılır, bana uyar orası da…

Gün dönümü derken yine nerelere kadar ulaştı söz kalabalığı,
Burada keseyim derken bu sefer de Avustralya geldi aklıma,
Üvey evlat saymasın kendisini, oraya da uzanabilirim belki,
Dünya bu, içine onu da alır bizi de, isteyelim yeter ki, güvenle…