K oca nenemle anamın evde çok işi vardı...
Ü ften ne bilem ben,ne bilem ki canım yanardı?
Ç ıta gibiyim,erkek çocuğu gibi,pek hırslı...
Ü fü kim takar?belim de, urganla bağlantılı.
C anım oyun ister!anamın nenemin işi var...
Ü stüme iyilik,sağlık,onlar işe daldılar!
K oca mangalda kor,üstündeki kazan suyu har!

B ırakmayın beni!iç sesimdeki bağırmalar...
E h ki başıma dökülen kaynar su,duyan mı var?
B aba!nasıl da yine önce,sen duydun sesimi?
E y baba,tez hastaneye ilaçlayalar beni!
K orkma baba!ben atlatırım bunca hengameyi.
K ızınım,senin gibi pek yürekliyim,değil mi?
E y anneciğm!ey babanneciğim!bu ne hal?
N eden her işten önce ben değildim?böyle ihmal!

Y a ben ölse miydim?hakkım olur muydu ki helal?
A y ya!olurdu merak etmeyin,şefaatciye!
N urlu öte alemde,her kulun ihtiyacı var.
M üfide’yim,ata sözlerine rağbetim,şevk kar...
I rgalamaz öyle böyle haller beni,sevgim var.
Ş aşmam her bir olaya,derim:kamil olmak,nar.
I lıman iklimlerin yeli eser hep içimde...
M asumiyetle gerçekcilik özüm,bu bedende.

B en bir beni,bir de seni bildim,gönül edende...
E ski bir türkü nakarat ediverir,dilimde.
N idem söylerim,’Katip arzuhalim yaz...’der,dede.


29.12.2008.Karşıyaka.
Müfide DECDELİ.