Uzak-yakın, dört köşe, kırk bucaktan,
Gelmiş de soframa rızk diye,
Hudâ’nın lütfü can mülküne,
Vücut olmuş hücre hücre, ekmeğim, suyum,
Ben bu toprakların çocuğuyum…

Sevgi- saygı okyanusu Yunus ustadan,
Gönüller mimarı Celâleddin-i Rumi’den ,
Hürriyet güneşi Mustafa Kemal paşadan,
Türkülerden, destanlardan, masallardan,
Armağandır bana, edebim, huyum,
Ben bu toprakların çocuğuyum…

Rüzgarlarının fısıltısında dinledim,
Yüreğimi titreten sevda şarkısını…
Kışlarında kuşlarla birlikte üşüdüm,
Yazlarında iliklerime kadar ısındım…
Kırlarında çiçek çiçek aşkı kokladım,
Yollarına adım adım hatıralar sakladım…
Bağrında büyüdü, düşe-kalka beş duyum
Ben bu toprakların çocuğuyum…

Kaderimi yaşarım, nefes nefes,
Herkes gibi, kâh sevinçli, kâh kederli …
İçimde biraz Süleyman, biraz Yusuf var;
Bu ellerde yazılmış nasip-kısmet defterim,
Bu ellerde kazılmış, çile, ıstırap kuyum,
Ben bu toprakların çocuğuyum…

Gökyüzünün nazlısı Ay-yıldızın altında,
Uygarlıklar beşiği, erenler diyarında,
Türklüğümle bahtiyar, dinimle huzurluyum…
Değişemem, istesem de, çünkü fıtrattan buyum,
Ben bu toprakların çocuğuyum…

Kaynamışız birbirimize, etle tırnak gibi,
Belli değil, O mu benim sahibim,
Yoksa, ben mi O’nun sahibi…
Akıp gidiyoruz iç-içe yarın denen meçhule.
Bağlayamam gönlümü toprağına, taşına,
En gizemli yurtları serseler de ayağıma…
Sağlayamam artık, başka yerlere uyum,
Ben bu toprakların çocuğuyum…
Ben bu toprakların çocuğuyum…

Veli BOSTANCI