Varlığına adanmış her nefesine
Aşkın ile yazılmış meçhul bir cümleyim
Ümitsiz türkülerle ağlıyor yüreğim gittiğinden beri
Yakut taneleri gibi ışıldıyor hayalimde gülüşlerin
Ölümden bin betermiş yar hasretin
Sinemi kor alevlerle yakan yalnızlığındayım.
Göbek adını sevda koydum sensiz geçen her zamanın
Bir çocuk gibi büyütüyorum beşiklerde
Koruyarak soğuktan,kıştan ,kıyametten
Üşümesin diye kuşların kanadından
Saklıyorum her güneşin rüzgarından seni.

Hasretini;
Ninnilerle uyutuyorum geceler boyu
Baş ucunda bekliyorum
İlmek ilmek çile olsa da bana,sevdiğim
Yinede ihanet etmedim yalnızlığıma
Yalnızlığımda nankör değil bana
Zorlansa da kimi zaman yaşam adına hücrelerim
Aklımın dönemeçlerinde kör karanlıklarda boğulsam da
Kazaya uğramasın diye hoyrat duygularım
Elde mavzer nöbetlerde bekledim
Yalnızlığıma ihanet etmedim.

Ayrı zamanların her takviminde
Yasak kelimeler günahkarca dökülür dudaklarımdan
Hüzne ikametli hislerim yoldaşım olur
Sıkıldıkça canım saçlarını tararım hasretimin
Kimi zaman allık sürer yüzüne hayalinin
Kimi zaman göz yaşlarımla yıkarım açtığın yaralarımı yüzünü
Ve bana kalan
Katmerli bir yalnızlıktır,gözümden düşen her damla nem

Ah yar;
Ya mülteci olayım göz nuruna
Yada beni de götür yanında diyarların en güzeline
Her nereye olursa olsun senin olduğun her mekan güzel
Varlığını arar oldum sabra sevdalı yalnızlığımda
Ve sabrın her rengine boyadım naftalin kokan odamı
Kahkahaların tokat tokat vururken duvarlarıma
Rüzgarınla açılan kapımdan içeriye süzülürsün sandım
Yanıldım,hayaline daldım
Oysa
Geçen zaman içinde kaç gece geçti saymadım da
Her geçer gecede kaç bakışına mendil salladım bilinmez
Kaç gece yüreğini hissedip ağladım bilinmez

Ah yar,
Sevda koydum göbek adını yalnızlığımın
Bir rutubetli bakıştı gözlerime düşen
Bir deli borandı aklıma giren
Bir afet-i leb-i Gülşen di beni yakan
Yıldız yıldız parlayan güzel gözlerindi öldüren
Her batan güneşimden sonra aydınlanan gecemin mirası oldun
Aklımda kalan sen
Düşüncemde yalnız sen
Nefesim,kanım,canım sadece sen
Her sabahımın ılgıt ılgıt esen meltemi
Her akşamımın kızıllığı sensin
Lal dillerim artık suskun aşkın dergahında
Göbek adıyla yaşar oldum yalnızlıklarımı
Zifiri bir cümle zannetsem de kendimi
Aydınlık kelimelerle yazarım adını
Ve bilesin ki yar…
Sana ulaşan saman yoluna koydum başımı
Gideceksen gayrı ezde geç
Ya da, yada tez gel ait olduğun yere.


Süleyman KARACABEY