Ben orucunu gözyaşıyla açan çocuk!
Ben Kafkasyalı,
Ben Urumçili,
Ben Karabağlı,
Ben Iraklı, Lübnanlı
Ben Filistinli çocuk…
Azrail’le sınıf arkadaşı
Hayatı ölümün sırtına yükleyen çocuk
Yüreğim şefkate hasret

Uçak seslerine alıştığından beri
Gök gürültüsünden korkmayan,
Kanlı elbiseleri bayramlık diye giymiş
Sevgiden yoksul kalbine
Nefreti gül diye diken çocuk

Unutulmuşluğun coğrafyasında hüzünlü elleriyle
Mutluluk portresi çizen,
Güllesi misket bombası, bebeği kaleşnikof
Oyuncağı sapan taşı olan çocuk.
Layık olamadığı umuda, sırtını veren
Şiirlerin kan damlayan cümlelerinde kendine yer bulan
Esaretle yumruk yumruğa savaşan
Yeraltı sığınaklarında
Allah’a yalvaran çocuk…

Geçmişin tozlu sayfalarında,
Geleceği yudumlayan.
Sahte umutlara bel bağlayan
Düşmanın gideceği günü iple çeken
Namazını kubbesi mermilerle delinmiş
Boynu bükük camilerde kılan çocuk
Yüzündeki gülücüğü serseri mayınlara kaptıran.

Ben;
O çocuk
Hani şu babasının koynunda
Şehadeti yudumlayan
Bir fotoğrafın karesine sığmayan çocuk!................

Hüseyin Özbay

Paylaş:

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

Şiiri Değerlendirin

Topluluk Puanları (1)

5.0

100% (1)

Ben o çocuk! Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz Ben o çocuk! şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

BEN O ÇOCUK! şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

hiddeti, @hiddeti

29.12.2008 02:34:01

A
Y
A
K
T
A

A
L
K
I
Ş
L
I
Y
O
R
U
M

ALLAH RAZI OLSUN.

SELAM VE DUA İLE.

Etkili Yorum

yudumyunus, @yudumyunus

28.12.2008 23:40:05

Değerli Üstadım...

Uzun bir aradan sonra sizi vede çok sevdiğim şiirlerinizden
birisini yakaladım askıda okudum hüznün deryasına düştüm..

Ve bu harika eserin gölgesinde hüznümün tezahürlerini mısralara
döktüm..Kara yazmalar örttüler, akıllı başlara / akılsızlar
Çirkin bir el yapıştı, masumun etlerine
Şehrimde kıyametler koptu; çığlık çığlığa yüreğim
Yer duman, gök duman, annemin koynuna sığındım
Sarmıyordu şevkâtli kolları, gözleri akıyordu üzerime
Et kokuyordu bedeni, salya sümük olmuştu memeleri
Saçları iplik iplik bedenime dolandı
Kardeşim annemin karnında kaldı
O yandı ben yandım Hiroşima yandı

Yetmedi idrağım, çocukdum anlamadım
Onlarda insandı, bende insandım ..

Hiroşimada başlayan ve bu gün aynı ellerin tetikçileri
gazzede devam ettirdikleri trajediyi hangi çocuk anlayabilir
hangi çocuk idrak edebilir..

Üstadım yazılacak o kadar şey varki yanan yüreğimde ama
ne dersin iç çekmekten vede üzülmekten başka bu yaraya
melhemim yok...

Şiiriniz şiirsel olarak mükemmeli bile aşmış duygu seli usta
kalem eseriydi kutlarım TEBRİKLER..

Selam vede muhabbetlerimle..Allaha emanet ol..yudumyunus..yunus karaçöp