Ve neden hocam diyorum sana.
Ve neden sessizim sana.
Çok özlemişim hocam çok, aşka aşıkmışım da.
Habersizmişim,sensizliğimden,açlığımı bağışla.
Vuslat mahşerede kalsa yüreklerimiz bir unutma.
Kaç fani yaşamış sadece aşkı bu dünyada.
Yıldızlar güneşe hasret kalsada.
Hep bende olacaksın zor gelse de sana.
Sadece yalnız gitmek, senin olsun bence.
Şimdi sus ,dinle, konuşma ve de sorma neden diye.
Sevdim ama çok sevdim kelimeler yetmezki;
Tıpkı, kurak toprağa düşen su damlası gibi.
Sabahın seherinde yaprağa düşen çiğ tanesi gibi.
Ve de baharda avucuma konmuş uğurböceği gibi.
Sevinçle,mutlulukla ama ben gibi sevdim seni.
Karanlık, karlı ,soğuk dünyamda, titrek bir mum ışığı gibi.
Gözümde saklı, akamayan gözyaşım gibi.
Sessiz çığlıklarla coşan yüreğim gibi .
Bilki sen sonsuza dek özgürsün,
İstediğinde gidebilirsin,aşkım bende kalmak şartıyla.
Tıpkı derin maviliklere kanat çırpan kartal gibi.
Gittiğinde arkandan bakıcam ve ozaman ağlıycam.
Seni sensiz uğurlamak isterim yine ben gibi.

BANUHAN HÜLYA