Dilimin intiharı yine yarım kalacak
Susmanın uçurum kenarından
Kendini bırakacak
Ardından uzanıp bu kent
Kollarından tutacak
Çekecek sesimi boşluktan
Türküler söyletecek
Yarım sözlerim vardı
Eksik şiirlerim
Söylenmeyi bekleyen
Sabırsız cümlelerim
Hepsini dilimin yatağına sürecek.

Ben bu kenti bilirim
Çeker derinine durmadan
Gözlerinden daha uçurum
Ellerinden daha derindir.

Ben susmanın kapısına
Ne zaman dönsem yüzümü
Tutar omuzlarımdan
Sana çevirir.

Oysa bitmişti sesimin ırmak coşkusu
Belleğimin gözeleri
Taze sözcükler yürütüyor
Kum gibi dökülüp giderken arzularım
Hevesimin kurumuş bahçesini
Yeniden yeşertiyor.

Ben başa çıkamadım
Bu kent benden arsızmış.

Yarım kaldı ne diyordum?
Tamam seni seviyordum...

Seni sevmek kapısına
Gelip geri dönüyordum,
Artık geri dönemem
Susmanın uçurumunu
Doldurdu bu kent.

Sesimin uykusu bölündü madem
Sevdanın ateşinde
Çay demleyelim
Belli ki bu gece
Biraz uzun olacak.

Yarım kaldı ne diyordum?
Evet seni seviyordum...

Bundan böyle bir tek
Sensiz yanım uçurum
Hep o yanıma dönük
Yatıyordum kaç zamandır
Sen sadece gülümse
Yüzün yakalasın beni
Bu uçurum boşluğundan
Çekip çıkarsın.

Bu şiirin bir yerinde
Elbet bulursun bir çukur
Olmazsa oraya gömersin beni.


Barış Çelimli