Gün seherden kızararak açıyorsa,
Siyahın en derinliklerinden
Çiğ tanesi yağıyorsa;
Siyahlar saklanıyor demek ki gecelere.
O günahlar değil mi ki;
Bütün masumluğumuza gizlenen…

Sürüklüyor yıldızlara kapkara gelinliğinden
Çırılçıplak ay,
Mahcup hislerinden
Sığınıyor dizelere,
Yürüyerek bulutların gölgesinden.
Nafile gerçekleri;
Aydınlatmıyorsa doğan gün,
Hayır’ları unutmuşsa özleminden dil,
Kork çakan şimşekten! ...

Sağanaklara gebe yarınsız dün
Umutlar babasız çocuklar gibi bu gün
Pişmanlık değilse de;
Uyanış belki de çıkan,
Gecenin tahlilinden…

Bak gün batıyor:
Ezeli tekerrürden,
Bir takvim yaprağı daha düştü bedeninden.
Kızararak batmasın gün,
Aydınlansın evren, sarhoş geceden
Güneş seslensin,
Çoğalttığı ufuk ötesinden.

Yolculuk zamanıdır artık!
Sonsuzluğa dönen Nurhayî çizgiden….
Nurhayat Nalçacı