Sevgi kapıları ardına kadar kapatmak mıdır?
Yada ıssız adam olup kaçmak mıdır?
Yıllar sonra karşılaşınca kıymetlınle o hala kıymetli midir?
Peki o eski o mudur?
Yada sen eski sen misin?
Ben çok korkuyorum gece!ister al beni kucağına
İster at dipsiz derinliğine..
Birine bağlanmaktan çok korkuyorum ve ıssız adamlığa soydum kendimi sessizce

Zaten insanın sevdiğinden kaçması kadar saçma şey mi var?
Yada kendinden kaçmak ne kadar da kafiyesiz
Kıymetlisinden kaçarken insan hep takılır,örselenir,hırpalanır
Belki yolu sonuna getirmeden pes eder
Bir ardına bakar,bir de önüne
Daha önünde çok uzun bir yolu vardır
Ama geriye dönmekte koymaz mı ona?
Olduğu yerde çöker kalır ıssızca

Ama diyorum ya ben geriye dönemem
Çünkü biraz önce yolda yürürken ayağıma takılan çakıl taşları yine orada
Aslında suç birazda bende
Ayağıma her takılan taşı cebime almalıydım
Ama daha fazla ağırlastırmaz mıydı bedenimi,ruhumun on gramını

İleriyede gidemem neredeyse yolun sonunu göremiyorum alacakaranlıkta
Ben onunla yapamam..
Onsuz daha önemsiz.daha beş para etmez,daha pis bir herif olsamda

Ya ben varya onsuz kendimleyim,sadece benimle
Kendimle kaldığımda demleniyorum belkide,
Duruluyor,dinleniyorum.
Bak mesela yazıp karalayabiliyorum,
Ama ona bağlı kalınca da kendimi fanusun içinde yalnız bir balık gibi hissediyorum.
Ve bilirsin balıklar tek yaşayamaz...
Ondan kaçmak bana zevk veriyor,
Kişiliğimin oturmamış parçaları oturuyor yerine,
Saçmaladım mı sen söyle?