Sevginin bittiği yerde ölüm başlar.
Sessiz bir karanlık kaplar her yeri bazen,
Düşünceler beyninde bir akrep sokuğudur.
Hayatı ise bitmiş sanırsın neden?

Bir küskünlük yaşarsın hayatla,
Neden böyle oldu, neden ben dersin.
Takdirleri hak etmişsindir çünkü ,
Böyle der sana nefsin.

Yılgın bir rüzgâr yoklar seni,
Ve atalet kaplar bedenini.
Ya yeniden doğacaksın bu bahar,
Ya da kaldırımlardaki avarelere denk olacaksın.
Kuytu köşeler senin mekânın değil!

Hayat denilen bir saat sarkacı gibi,
Mutlulukla hüzün arası sallanan.
Bitti sanmak her şeyi ne büyük ahmaklık.
Bir kahramansın oyununda aslında,
Bilmezsin ki hayat kaç perdelik.

Dünya senin etrafında dönüyor san bir kez ne olur,
Tüm âşıklar senden öğrendi sevmeyi…
Senin için doğuyor gün, sensin ona sahip,
Sevgi yaralara merhem, zaman ise iyi bir tabip !

Sen iyi niyetliysen kapılar tekrar açılır güven,
Kalkar başın elbet bir gün yerden.
İklimin herzaman aynı kalmaz,
Çiçek dediğin mevsimi gelmeyince açmaz.

Hayat her şeye rağmen yaşamaya değer…