Nice yıldır ey yâr hicran olup da,
Şu garip bağrıma saplanan oksun...
Gördüğüm düşlerde kalbe dolup da,
Gözümü açınca yanımda yoksun...

Vuslatı anınca, coşkun bir çayım,
Hasrete dönünce, ince sırçayım.
Bahtıma yanınca, paramparçayım,
Gel de sevgin beni bir şekle soksun...

Artık lütfedip de, dilini çözsen,
Bir selam yollasan, bir mektup yazsan.
İnan ki, insafta ne kadar azsan,
Ayrılık közünde o kadar çoksun...

Beni böyle koyup kaçman doğru mu,
El mi dindirecek acep ağrımı.
Neden duymuyorsun gönül çağrımı,
De hele sevgiye bunca mı toksun...

Seni ben aşkıma yan diye sevdim,
İsmimi özlemle an diye sevdim.
Bana hayat veren can diye sevdim,
Bir beden ne yapar canından yoksun...

Aslını sorarsan bendeki hâlin,
Gâliba közüyüm bir ihtimâlin.
Aksini söylersen, o gül cemâlin,
Gözümde tütmesin, burnumda koksun...

Veli BOSTANCI