Bir koncaya kul oldum,oysam hazanım gelmiş,
Gördüm’ki bahar geçmiş, Yârân buna ar dermiş,
Sevmek sana ardır derler, âşk bu gönül sevmiş,
Neyler bu gönül sevmiş bir kez, yanarım âşk’tan

Kalbimde yanar âşk’ım , kâl-b_ime güzel girmiş,
Kim derse desin, gönlüm bir konca güzel sevmiş,
Sevdim diye dostlar dışlar, âşk bana dert vermiş,
Neyler bu gönül sevmiş bir kez, yanarım âşk’tan.

Sevsin bu gönül varsın, son kez severek yansın,
Âşk dert’se yürek yansın, yâr kalb’e hüzün sarsın,
Dostlarsa bakarken, âşk ’ tan çok bunamış sansın,
Neyler bu gönül sevmiş bir kez, yanarım âşk’tan.

Yârânsa diyor vaz geç, sevmek sana ar olmuş,
Bak yaşlı yüzün, çoktan solmuş da viran olmuş,
Gönlüm yine vaz geçmez âşk’ın bana göz koymuş,
Neyler bu gönül sevmiş bir kez, yanarım âşk’tan.


( Mef û lü/ Me fâ î lûn/ Mef û lü/ Me fâ î lün )

A.Yüksel Şanlıer
20 Aralık 2008-12-19
Antalya.

Yârân-dost,dostlar
Ar-mahcubuyet