Bana yürümeyi öğretme...
Önce...
Düşmeyi öğret...
Bırak kanasın dizlerim...

Bir küfürle öldürürdüm ya seni
Sen ölmeyi de bilmezsin...
Sevmeyi bilmeyen ölmeyi nerden bilsin?
Belki de bu yüzden ölmüyordur şeytan...

Yuvasından düşmüş serçe gibiyim şimdi
Canım acıyor usta!
Acıyan kanatlarım değil... Yüreğim...
Tükeniyorum usta! Her nefes alışta...
Bir kibritin kavında...
Kaf dağı kadar yalnızım usta!

Başkayım bugün...Bana dokunmayın
Bir şarapçı kadar hatip,
Bir keçiboynuzu kadar doluyum...
Dilim dolanır, anlatamam meramımı...

Usandım...Kendimi bugün de terkedemiyorum...
Sana çıkmayan bir yol buldum...
Heybeme bir anlam yüklüyorum
Bu şehri terkediyorum...
Terkettikçe gittiğim yollarımı da topluyorum
Küstüm hepinize...

Dikmen yokuşum...Sana da...

/Üşüyor mezar taşım sabah ayazında...
Ben kadar yalnız...Kalabalıklar arasında.../