Yine kör karanlığı sensiz akşamın...
Başıma sicim gibi yağıyor yağmur.
Üstüm sırılsıklam çoraplarım yaş...
Birden oto farları yüzümde çamur...
Yürüyorum kimseye bakıp aldırmadan,
Bitkinlik çöküyor ve yavaş yavaş;
Başımı ölü gibi yerden kaldırmadan,
Ölmek istiyorum sanmayın ayyaş !
Düşersem yağmurlar yerde ağlaşın...



Yağmurun sonunda lapa lapa kar
Korkudan dona kalmış taş,toprak ve su
Rüzgar uğultusuyla sallanan ağaç
Döküyor üzerime yaprak dokusu
Gel istersen acıyıp bedenimi aç
Sokakta dolaşan kalabalıklar
Sana diyecektir sağ olsun başın








Gözümü kamaştıran sabah güneşi,
Elimden alıyor en son perdemi.
Telaşlı kalabalık çiğne bu leşi...
Desem de kim dinler ölüye saygı var !
Şeş kaza birisi sorsa derdimi,
Oku kaderimi çizgisi yazar;
Alnımda izleri yattığım taşın...

*

Bahçemde cıvıldaşan kuşların sesi...
Bir gerçek sabaha müjdeler saldı.
Başımı ağrıtan bu rüya bu kabus;
Sensiz olan hayatın hayal perdesi...
Yırtıldı yerini hayalin aldı;
Bitecek ayrılık ağlama , sabret sus!
Geliyorum sana , dinsin gözyaşın !!!