6
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2262
Okunma
Hatırlıyormusun ANNE
Ben hiç unutmadım
Soğuk ve fırtnalı bir kış günü
davar gütmeye gitmiştik
Ellerim üşüyor ve titriyordum
Ateş yakmamız gerekiyordu
Ve sadece iki kibrit çöpümüz vardı
Bir yakabilsek şanslı sayacaktık kendimizi
Bir ardıç ağacının altında
Biriktirdiğimiz çalı çırpıyı tutuştururken
Bir damla suya yenik düşmüştü ilk kibrit çöpü
Ve ben üşümeye devam ediyordum
O ateşin yanması gerekiyordu ama olmadı
Çünkü rüzgar son kibriti de söndürmüştü
Ellerimi avuçlarına alıp ısıtmak istiyordun
Ve başarmıştın fakat sen üşüyordun be anne
Çünkü yanında senin annen yoktu.
Yırtık ayakkabıma karlar girmiş çorabım ıslanmıştı
Çorapsız kalmak pahasına
kendi çoraplarını bana giydirmiştin
O gün ben
Ellerim sıcak ve kuru çoraplarla gelmiştim eve.
Senin çorapsız kalmandan utanarak
O son utanışım oldu ama ANNE
Kendi elimi kendim ısıtmayı
Kendi çorabımı almayı kafama koymuştum
Ve çok kışlar gördüm güzel ANNEM
Hiçbir kış beni senin yokluğun kadar üşütmedi.
Çok baharlar gördüm
Hiçbir çiçek senden güzel olmadı
Ve çok ateşler yaktım ANNE
Hiçbir ateş
Ama hiçbir ateş senin sıcaklığını vermedi ANNE
vermedi vermedi.
Ahmet Şener
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz