Gezdim şu alemi gezdim dolaştım
güzellerden yana dol oldu gönlüm
Nice dilberlerin gözünde yaştım
Bir dili datlıya kul oldu gönlüm

Geçti gençlik çağım kemale erdim
Ömür sermayesin hevaya verdim
O günler değişmez hiç bitmez derdim
Meyvasız ağaca dal oldu gönlüm

erkenden ağardı saçımın teli
esip gitti çoktan sevdanın yeli
çektiğim acının bana bedeli
vakitsiz bükülen bel oldu gönlüm

dosta arkadaşa el omuz verdim
ekmeği bölüşüp beraber yerdim
paylaşmanın ulvi sırrına erdim
suya hasret çöle nil oldu gönlüm

Dostlara gül sunan eşsiz bahçeydim
Lal olmuş bülbüle çare lehçeydim
Kıymeti düşmeyen geçer akçeydim
Tedavülden kalkan pul oldu gönlüm

gönül bahçesinden meyvalar sundum
her gelip gideni ben insan sandım
güneş ile yandım ayazla dondum
al yanak kaysıya çil oldu gönlüm

Yiğitler içinde şanım var iken
bu acun bu alem bana dar iken
nice yüreklerde sevdam kor iken
bir deli kısrağa nal oldu gönlüm

Yüzüm hiç gülmedi saadetten yana
Vuslatsız geçen gün zararmış cana
Bir damla mutluluk yeterdi bana
hüznün deryasında sal oldu gönlüm

gençlik elden gitmez hep kalır sandım
cahildim dünyanın zevkine kandım
gaflet uykusundan şükür uyandım
hidayete giden yol oldu gönlüm

Hasret ateşiyle hep yanıp durdum
Resulun aşkıyla hayaller kurdum
Mevlam nasıp etti yanına vardım
Varınca makama bal oldu gönlüm

Mehmet NALBANT