TARİH SEN SUS



Vatan müdafasında ölenler elbet şehid idi,
Geride sağ kalan yaralı yiğitler oldu Gazi,
Sayıları bilinmez adsız kahraman nice Niyazi.

Olmasın bir daha,çetin devirdi sonra kapandı,
Toprağın kınalı kuzuları bağrında kaldı.

Medreseler körpecik kuzuları yolladı cepheye,
Sayısız ülema şehid düştü vatan kurtulsun diye.

Harici düşmanla nihayet,savaş bitti derken,
Hüsranı hayale uğradık,sulhu beklerken.

Bitmedi şavaşımız,şimdi başladı ekmek harbi
Ayak yalın,baş açık. kim saracak bunca derdi?

İmamesi kopmuş tespih gibi dağıldı millet,
Zuhur etti Garplaşmak diye muzır bir illet.

Ayaklar yalın,omuzlar çıplak,yok başta sarık,
Kol gezer aramızda cehalet ve fikri hastalık.


Meydan sizin,
Üç beş canbaz,bir de lafazan,
Tepemizde taht kurmuş kalpazan.!

Lakırdı bol ;
Dinle artık ey cefakar ulus,
Hakiki tarih sen sus!
Meydan senin,at gayri pervasız,
Ateş böceği misali öt vız vız...

Bu nasıl tarih hep yalan kusuyor?
Kimler söz sahibi ? kahramanlar susuyor!





huseyin gazi sener