Bu sabah uyandım
Ama sen uyanamadın

Oysa dün akşam,ne güzel akmıştı zaman.
İşten gelmiştim,yorgun ve bitkin.
Hoş geldin demiştin gülümseyerek.
O an, işte o an yorgunluğumun yarısı gitmişti.
Çantamı almıştın elimden,
Ceketimi alıp,gravatımı gevşetmiştin elinle.

Yüzünün güzelliği,
Şeker olup akmış tüm yemeklerine.
Yemekten sonra,televizyonun karşısında,
Birde uzatmıştım ayaklarımı keyifle.

Orta şekerli kahvem ve sen.
Sanki seni istemeye geldiğim gün gibiydi,
sana sevgim,senin sevgin ve ben.

Güzel gözlerinle bana bakışın,
Bakarken ilk günkü gibi beni yakışın,
Yıllara meydan okuyan,
Bitmez tükenmez aşkın,aşkım.

Vakit ilerleyip,
Göz kapaklarımıza dur diyemediğimiz zaman,
Seni aldım kollarıma,
Usul usul yol aldık odamıza.
Yatağa yatırdım,sarıp sarmaladım.
Bir an uykum kaçtı,
Dakikalarca seni seyrettim,saçlarını okşadım.

Sanki bugün neler olacağını,
Sanki bugün senin olamayacağını,
Sanki bu sabah senin uyanamayacağını bilircesine.
Seni sarmaladım,kokladım,
İpeksi saçlarını okşadım.

Ve sabah ve sen ve cansız bir beden.
Kan çekilmiş,buz kesmiş.
Atmaz olmuş kalbin,bana sevginle atan
Bir varmış bir yokmuşla başlayan,
Masalları hatırlatırcasına,
Ama ne masal nede rüya.
Vardın ama, şimdi yoksun ebedien.

Bu sabah uyandım
Ama sen uyanamadın...