yıllar sonra aynı simitçinin önünde
rastladım ona.
yıllar ne çok şey almış ondan,
saçlarında aklar dalga dalga,
göz kenarlarında birkaç halka,
yüzü solmuş,sanki birazda mutsuz.
uzun uzun bakışmadan sonra
kısık bir sesle merhaba dedi,elini uzattı.
ellerimi tutunca yüreğimde ki sızı acıya döndü.
gözleri doldu,derinderin baktı.
o sıra eşi ve çocuğu geldi yanımıza,
baba dedi haydi ver simitimi
dondum, o yavruya baktım
kalbim deli gibi,yerinden fırlayacak sanki...
ne çok severdik peynir simit ve yanında çayı
çok zamanda böyle yapardık kahvaltıyı
evlenecektik,haftada birkez
simit kahvaltısı yapacaktık.
çook büyüktü sevdamız
ve sevdamız hep canlı kalsın diye
sevda verecektik kızımızın ismini
yıllar neçok şey almış bizden
derken eşine takdim etti beni
birkez daha yıkıldım
okuldan arkadaşım sevda dedi
hiç değişmemişsin aynı duruyosun
güldüm...gözyaşlarımı içime akıttım
tanıştık merhabalaştık ve veda edip ayrıldık.
ismimi söyledi birden durdum
arkama bakamadım
kızım düşüp dizlerini inciteceksin dedi.
bir hançer daha saplandı yüreğime.
bacaklarım beni götürmüyordu artık
bir banka oturdum saatler geçmiş
akşam güneşi batıyordu.
ve o beni unutmamıştı
o beni yüreğine saklamış
adımıda kızında büyütmüş...

hülya göde