saklambaç oynadım seni kazanmakla
saklandım seni kaybetmekten
meydan okuyarak deniz aşırı yokluğuna
çocuktum ıslak kirpiklerimde sesinin çağlayanı
her damlası
ışıl ışıl
karanlığa saplanan birer ok gibi
aydınlattı yolumu

seni değil kaybettim seni aramayı
ölüme bakıp gülümsemekti unutmamak

(kendimle yüzleşemeden tanıdım yalnızlığı)

seni sevdiğim için kendimi sevdim
başka bir nedenim yoktu
kendi acılarımın yağında kavrulmak gibi
papatya masumluğunu düşünmemenin
pişmanlığı gibi
seni sevdiğim için kendime dokundum
ellerim yanana kadar ellerim yanmıştı zaten
bir de ne göreyim çıka gelmişsin almaya
çocukluğundan bende kalan emanetini
canımı
ama o artık kendine ait olmayan
ama o mavisini yeryüzüne sunan
kirli bir yalı çapkını
bir ucundan senin de tuttuğun o maviliğin
gerçek bilgesi
ezilme diye göğün altında
paylaşamadığımız için hiçbir zamanı

Kağan İşçen





(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.