35
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2423
Okunma

Bir kedim vardı yalnızlığıma ortak....artık oda yok....ölüm...düş artık yakamdan..
Yalnızlığın içinde,en yakın dosttu bana
Derde ortaktı sanki,şifa gibiydi cana
O bana evlat oldu,inanın bende ana
....Bir kedim vardı evde,çok sevmiştim onu çok!...
....O da gitti elimden,artık kedim bile yok!...
Bir oyuncağı vardı,dağıttı onu söktü
Verdiğim bir tas sütü,içmedi yere döktü
Ölümün ağırlığı,sanki onada çöktü
....Bir kedim vardı evde,çok sevmiştim onu çok!...
....O da gitti elimden,artık kedim bile yok!...
Son bakışmış demek ki,gözlerime bakmıştı
Akşam aynı saatte,dolaşmaya çıkmıştı
Zaman geçti gelmedi,bende şimşek çakmıştı
....Bir kedim vardı evde,çok sevmiştim onu çok!...
....O da gitti gelmedi,artık kedim bile yok!...
Başına geleceği,önceden mi sezmişti?
Kucağımdan inmedi,gözlerimi süzmüştü
Sabah duydum kedimi,bir araba ezmişti
....Bir kedim vardı evde,çok sevmiştim onu çok!
....O da gitti elimden,artık kedim bile yok!...
Ben mi çağırdım hüznü,hüzün bana geliyor
Buldu zavallı beni,hava atıp gülüyor
Biraz mutluluk görse,ince ince eliyor
....Bir kedim vardı evde,çok sevmiştim onu çok!...
....O da gitti elimden,artık kedim bile yok!...
ZEHRA BARDAKCI
21/11/2008