Telefon ahizesinde bir veda,
’O’ günden-bu güne,
Hala kulaklarımda.
Sen kaybolurken meçhule,
Ben kaldım karanlıklarda.
Hayalin, giderken küçüle, küçüle,
Sonunda kayboldun ufuk hattımda...

Gecenin ayazında yüreğim bir gül,
’O’ ayrılık gününden beri, üşüdü hep gönül.
Bir şiir yazdım! Ne nokta koydum, ne virgül,
Sayfa bir deniz, kalem mızrak,
Heceler ruhta ölüme düştü.

Ayrılık benim makûs talihim,
Kırağı düşmüş üstüne uyuşmuş beynim,
Senin döneceğin umut boş bir vehim.
Çile.! ! !
Çile,beni terk etmeyen tek sevgilim..

Yak bir cigara, zaman erisin,
Nasılsa dönülmez yoldan gelmez sevgili.
’O’ derin nefesten çıkan sanki senin sesin,
Şu oturduğum şilte hatıralar üstüne serili.

Ne güzel günlerdi diyeceğim amma,
Güzel olan, yitip gitmezmiş derler.
Sana olan sevgim güzel mi? ’O ’ bir muamma! !
Unutamadım!
Hatıralarım gene de çok derindeler.
Unutamadım,
Unutulmaz hayale gelen ’O’ gözler.
Unutulmaz,
Hayatın rüzgârına kapılıp gidenler..

Mutluluk rengi belirsiz duygu,
Herkesin peşinden koştuğu:bilinmez.
Kader, kederle yoğrulmuş olgu,
Lisanı bilinmez hükmü silinmez..

Aşk.!
İhtirasın hırçın kısrağı,
Şehvetin olur, olmaz sığınağı.
Akıl firari,
Onun olduğu yerde duymaz kulağı…

Jale Keskin