Ey can
Gül şimdi hazin
Sümbül ise öyle perişan ki

Ne
Hikmettir ki
Dinmeyen bahanelerin
Çilenin dirliğinde hali hazan

Oysa
Canan için soluyan
Hak rızası için konuşmalıydım

Artık
Meramı halinde
Bizarlığa mahkûm bırakılandım

Senin
Aşkın için
İlk haleyi tedrisatın
Ehemmiyeti ve bir kıymeti vardı

Murat
Ederim ki
Edebin her açılan sayfası
Muhakkak terennümle hissedilmeli

Halin
Adabında
Yoğrulan bir dili seçip
Onunla hareket edileceği bilinmeli

Mananın
Kadri böyle
Telakki edilip bir
Şevk-i bahar sinede hissedilmeli

O öyle
Nezih bir çiçek ki
Onun kadrini
Ancak hal ehli nefeslenir

Çileyi tanıyan
Ve onunla hem dem
Olan idraki bulunan,
Kullukla sorunu olmayan

Kim
Bilir ki Zatı
Şahanelerin Melalinde
Mahfuz ne hikmetler gizlidir

Nazarı
Hal ile Temaşa
Edilince anlaşılır
Ayan olan
Sadece aşkın idraki dilidir

Serabı
Bade olan şevki
İhsan eden gönülde
Filizlenen rahmetin esenliğidir

O öyle
Azizdir ki
Sevilmeyi hak edendir
Ve kalbin odağı
Payedir bekleyen ferdir

Olsaydım ki
Endamı nazarında çiğnenen
Bir toprak ve zerreyi mutlak

Rahmet
Hilkatinde sonsuzluğu
Solumak halin renklerinde
Boyanarak öyle kalmak

Kokun ile
Doyasıya uyumak
Hazzını yudumlayarak
Ram olmak kavuşmak

Ben
Sürekli eriyendim
Sukutu seçen
İse ne hikmetse yine sendin

Halimi
Haşyetin hicranında
Yalnızca titreten ve aşkın
Serencamında an’ı bekleyendim

Mustafa Cilasun