1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
965
Okunma
Baharda;
Yelken alır tomurcuklar, çiçeğin özünden yaşama.
Tutukludur kış günleri hayat,perdeleri kapalı
Yalnızlığı yaşar, doğanın zincirleri boynunda
Bezgindir, yüzyıların dört mevsimi geçmiştir üzerinden
Baharlar, görüş günüdür
Nice sevda harflerinin gömütü üzerinde
Dilsiz yapraklar döker, toprağın gönlünden
Yüreğinde, çöl yangını hüzün
Baharda döker, kurumuş yanlarını.
Bir yanı anne sıcağı, bir yanı baba ayrılığı
Tomurcuklarda yaşar, dört mevsim
Doğarken ayrılığı barındırır içinde.
Bir dilim yaşamdır tomurcuk,
Ölümün karasından çalınmış.
Anne ;
Dört mevsim geçti üzerimden
Açamadı goncan
Ağlayarak döktüğün yapraklar, açmaz oldu
Yaşamın üvey çocuğumudur yetimler.
Cevap Yaz