Sanmayasınki hayat, insanlarımız gönülden yaralı.
Bedrin aslanları gibiydiler, yiğitçe, mertçe savaşırlar durmadan.

Sanmayasın beyhude zamanın körfecikleri, aldanmayasın sakınha.
Yiğidolar gibidirler Yüce Rabbimin kulları, yıkılmayı bilmezler.

Ne varki yıkılmalarını istediğin, ne varki bitkin bitsin istediğin,
Aldanmayasın bunlara asla, kaybeden kullar değil sen olursun her zaman.

Nice yıllıklara, nice yıllara mücadele ederler yılmadan.
Kahretme yaradan güzel kulları, kahretmeyesin asla yaşamlarını.

Sen sonsuzsun, ebediyetin sonsuzluğusun ey zaman ve hayat.
Sonsuz değildir insanlarımız, bırak yaşadığı hayatı yaşasınlar.

Yorgunluk bilmezsin, sevgi nedir hiç yaşayamazsın.
Karınca gibi çalışırlar, sonsuz bağlı yaradılan ey kullar.

Sende geçebilirsin sonsuz yardan, senin olsun diyarlar.
Bırakasın gönülleri, acımasızca çökmeyesin yağmur gibi üzerlerine.

Sen yoluna devam edesin, kullarda kendi hayatında...
Yalnız kalıversinler kullar, bırakta yaşamına güzellikler nasip eylesinler ey hayat.



_-_-_-_ MehMet TaŞ _-_-_-_