Bugün dünden daha yanlızım,
Daha sessiz,
Daha kimsesiz.
Ama aşksız değilim.
Hâla içerde bi yerlerdesin,
Ve sen,
Yanlızlığın verdiği en güzel mutsuzluksun...

Daha bi durgunum bugünlerde.
Hani vardır ya,
Kocaman teknesiyle balığa giden,
Ama eli boş dönen o adam,
İşte ben oyum.
Kocaman sevdamla geldim sana,
Fakat ellerim boş...

Seni ne kadar sevdim bilir misin ?
Başkasının elini tutarken,
Onun gözlerine bakarken,
Onunla diyar diyar gezerken,
Mutlu olmanı dileyecek kadar çok.
İşte öyle sevdim seni,
Ve seveceğim...

Artık acımıyorum kendime,
Hak etmiştim bu sonu.
Kendi ellerimle verdim ona seni,
Ve en acısı da buydu.
Seni o kadar çok haketmişken,
Bir başkasına vermek,
En zoru buydu...

Söz vermiştim kendime seni unutmaya,
Ve bilirsin ben sözümü tutarım.
Aksi ihanet gibi gelir bana,
Verilen sözden dönülür mü?
Bunu da yaptım,
Hayatımda ilk defa belki ama,
Senin için kendime ihanet de ettim...

Şimdi gidiyorum sevdiğim,
Senden çok uzağa,
Sesinin olmadığı diyarlara.
Ama sana söz veriyorum,
Günü gelicek,
Ve ben senin için, iki elim kanda bile olsa,
Geri geleceğim...