2
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
42
Okunma
Sil diyorsun…
Adın geçen her satırı, her nefesi, her izi…
Peki söyle, neresinden başlar insan
Kendi kalbini silmeye?
Sen gittiğinde anladım;
Bazı sevgiler bitmiyor,
Sadece sessizleşiyor…
Ve ben sana susturulmuş bir şiir gibi
İçimde kaldım.
Defterleri yaksam?
Kül olur…
Ama yüreğime kazıdıkların,
Kül bile olmayı reddeder.
Hâlâ sıcak, hâlâ yanık, hâlâ sen.
“Git” dedin…
Gittin.
Bense ardında kalan bütün sözlerle
Baş başa bırakıldım.
Sen yoktun,
Ama acın hâlâ sesimi biliyordu.
Silmek kolay olsaydı,
En başta beni severken silerdin korkularını…
Sen silemedin.
Benden şimdi nasıl isteyebilirsin?
Ben şiirlerimde seni değil,
Sana yazdığım yüreğimi sakladım.
Unutma…
Bir kalp bir kere yazdıysa,
Silmek için değil
Ezberlemek içindir.
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz