Bütün kainat, ruhumdaki o ilk ahdin yankısı;
Ben, ummanda kaybolmuş bir zerre, varlığının tek tanığı.
Bu ten kafesi, yalnızca aşkının yakıcı ateşini taşır,
Senden gayrı ne varsa, bu dünya perdesinde anlık bir telaştır.
II.
Her secde, Yok olmaktan öte, Var olmaya atılan bir adım,
Ezelden ebede uzanan o görünmez ipte, sonsuz muradım.
Aklın idrakini aşan o Mutlak İsim, dilimde bir zikir olur,
Aynada gördüğüm suret değil, sadece Sen’in tecelli ettiğin tekir olur.
III.
Zaman, Senin nefesinde bir rüzgâr, mekan ise sadece sınır;
Asıl Vuslat, ne Cennet ne de Dünya; içimde yanan o sırdır.
Kendi hiçliğimde boğulurken bulduğum o eşsiz Kudret,
İlahi Aşk; en büyük teslimiyet, en sarsılmaz hakikat.
IV.
Candan geçip canana yürüyen bu yolda, birlik ateşi beni yakar;
Zira bu varlık perdesi, o ebedi Nûrun önünde bir gölge kadar alçak durur.
Ne ses ne sessizlik; idrakin bittiği o yerde, sadece O’nun ezeli fermanı var,
Ben, yokluğumla doldurduğum o boşlukta, kendi Hiçliğimi bile Varlığa borçlu bir sırım.
V.
İçimde bir derya çağıldar, ne gemi alır ne de liman bilir,
O deryanın her dalgası, bizi yalnızca Gaybın Sahibi’ne götürür, derinleştirir.
Yüreğim, Senin Cemaline açılan bir pencere, tozlu ve kırık da olsa,
Her nefesim, ömrümün defterine yazılan bir hamd ve şükür olur sana.
VI.
Bedenimde dönen her hücre, aşkın emriyle sema eden bir derviş,
Gizlenmiş hazineyi bulmak için atılan en son ve en çetin bir savaş.
Sana varmak için yaktığım o can mumu, asla sönmeyecek bir niyet,
Zira Seninle olmak, dünyanın tüm geçici lezzetlerinden büyük bir ziyafet.
VII.
Bana verdiğin her dert, aslında ruhumu arıtan keskin bir ilaçtır,
Kahrın da lütfun da başım üstüne; hepsinde gizli bir hikmetin tacıdır.
Ben sadece bir aynayım, yansıtan ve yansıtanla kaim olan;
Sensiz geçen anlarım, ömrümden çalınan ve boşa sayılan bir zaman.
VIII.
Şimdi bu vuslat anında, dilimden dökülen son kelime de sensin,
Gözümün gördüğü, kalbimin bildiği, ruhumun ulaştığı tek yön sensin.
Bıraktım tüm benlikleri, kapattım dünyaya ait bütün kapıları,
Ey Mutlak, sadece Sen’inle tamamlandı benim bu sonsuzluk yolculuğum.


Cemre Yaman