HASRET AĞRIM.

AH ,Benim vakitsiz gidenim…
Hangi yürekten çaldın bu baharı?
Bir elveda bile edemedik.
Sanki tüm ömrümü, tüm hayallerimi ansızın alıp götürdün.

Bir deli sevda ki hâlâ başımda döner durur.
Öyle bitkin bir rüzgârsın ki, etrafımda dolaşıp durursun.
Seni gökyüzüne bırakılan dualara anlattım.
Bizden kalan o şarkı, her ne kadar solgun bir mum ışığı gibi titrese de
gecelerde ruhumun en derin melodisine dönüştü.

Yokluğunu yaşarken tükenen ömrüme vuruldu hasretin.
Kalbimde hüzün; hiç sönmeyen bir yangın…
Gidişinle yüreğimin evi, küle dönmüş bir harabeye çevrildi.
Ey sevgili… Hasretin yağarken gecelerime,
ben acılarımın içinde severken seni,
öyle bir aşksın ki; ne yer tanır, ne gök…
ne de zaman silebilir yüreğimden.
Ben seni sensiz sevmeye yemin etmişken
ne ayrılık bilir bu sevda, ne de hasret.
Bir sen kalırsın içimde, bir de senden arta kalan ben.

Aramızda ne kadar uçurum büyürse büyüsün,
sen yine yüreğimin en gizli bahçesisin.
Biliyorum, gitmedin…
Ruhumun sesinde hep vardın.
Anladım ki sevdiğim,
sen kalbime vurulmuş sonsuz bir mühürsün.
O ilk gülüşün… ah, o kışa kesmiş bakışın…
Şimdi tüm ömrüme yetecek en kıymetli armağanımdır.

Bu yüzden uzaklarda olmanın bir anlamı yok.
Çünkü hatıralar bana benden yakın.
Sen benim hem derdim, hem de tek şifamsın.
Hasret yarası olsan da
hayalin tüm yaralarımı sarıyor.
Beni benden edip
ruhumun derinliklerinde saklı kalanım…
Şimdi dinle:

Kalbimde bir vasiyet var sana.
Dur ve yüreğini bana aç;
ruhumu çağıran son feryadı orada hisset.
Ömrüm tükenmeye yaklaşırken,
bir gece vakti ölüm adımı fısıldarsa kulağına
ve ben sana kavuşamadan bu sessiz karanlığa düşersem…

Şu fani dünyadan seni son kez görmeden göçersem…
Gel başucuma.
Son kez, sessizce yüzüme sür elini.
Kabrimin başında dur sevdiğim.
Mahşere bıraktığım bu sevdayı
sonsuzluğa taşı.
Son duyduğum senin sesin olsun.
Son kez gel sevgilim…
İlk ve son olarak gel.
Bu sevdamı sonsuzluğa uğurlamaya gel.

MADU BELLAA T.R 20.11 2025