0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
27
Okunma
Acılarımla çıktım ben bu yollara,
Bu dünya zaten yalanla dolan.
Bazen yıldızlara bakıyorum sessizce,
İçimde bir özlem başlar o an.
Çiçekler açar gönlümde aniden,
Sanki umut yeniden nefes alır içimde.
Bir ses düşer kulağıma uzaklardan,
“Dayan” der, “kırılma kendi kendine.”
Gel… battı mı içimdeki o son ışık?
Kara gözlüm, sensiz eksik bu şehir.
Rüzgâr bile değişti artık sanki,
Her köşede sessiz bir hüzün birikir.
Belki de yollarımız bir gün kesişir,
Belki de kader başka bir söz yazar.
Ama ben içimdeki o iyi yanı korurum,
Her acı geçer, umut yine filizlenir bahar bahar.
5.0
100% (1)
