Ben o görünmez ya da aşılmaz dağın ardında ki zifire takıldım,herkes kendi karanlığında yolunu bulur elbet ama benim karanlığım herkesi boğar diye okutmak...
dizelerin tahtına oturan kalem
yukarıda ki bulutlara da mı öfkelisin/iz acaba ?
herkese bir pay dağıttınız. cünkü...
....
Şiirin bir iç/öfke dökümü olduğu varsayımından yola çıkarak yaptım bu yorumu --sarsan dizelere kaşiflik yapmak değil niyetim ama çok etkileyci olduğu bir gerçek, tetikleyici ayrıca...
....
bir selam alacağınız olsun...

Şairimin ilk defa isyanı bu kadar keskin ve ilk defa duyguları bu kadar açıktır şiirde.
İnsanın kendi içinde hesaplaşması hiç bitmez, bazan dost olur bazan düşman kendine, ancak bu hesaplaştığımız duygular bizim en hassas ,en mahrem duygularımızdır, onları başkasının gözünde tartılmış görmek istemeyiz, başkasının onlara yaklaşıp el sürmesi de bizi zayıf ve aciz hissettirir, o yüzden saklarız onları , en büyük korkumuz birinin bizim içimizdeki acıyı görmesi ve o cehennemi bilmesi belki

Şairim tam burda tüm çıplaklığı ile karanlığını, cehennemini kendi seçimleri ile kurduğunu ve bunun sorumluluğunu aldığını, kimsenin buna laf söylemeye hakkı olmadığını dile getirir, çünkü o kendi tercihlerini yaparak kendi egemenliği kurmuş, özgürlüğünü yaşamıştı, yaptığı her şeyi kabullenmiş ve kendi iç konuşması ile kendine de bunu itiraf etmişti bu güzel şiiri ile.

Onun içindeki ateş dahi kutsaldı, teselli etmeye çalışanlara da isyan etmişti, yaşadığı olaylardan aldığı dersler onun madalyası gibiydi, içinde harabe olarak gördüğü bu duyguları bir sanata çevirmişti, şiire

Vicdanı ile nefreti arasında bir yolda yürürdü, şairim gerçeklerle yaşıyor, acıya alışmış ve yaşadıklarını kabul etmişti , yalan ve sahte olan hayalperest bir düzenden sıyırmıştı kendini.

Yaşadığın herşeyi kabullenmek ve ona taht kurmak, aslında olgunlaşmak, yaptığın her şeyin sorumluluğunu almak, o kocaman yüreğindeki vicdan seni kat kat sorgular bilirim,

Ateş yada karanlık bir kere sızmaya görsün hayatına, sonra çoğalarak sarar içini , tüm bunların hükümdarı konuşmuş şiirde, bunu bir sanata çevirerek, gerçek özgürlük budur, diyerek insanlara güç vermiş.

Hem bir isyan, hem bir kabulleniş hem bir itiraf vardı.

Güzel kalemin her daim harika kardeşim, saygıyla 💫👏🏻💐

elif.kurt tarafından 6.12.2025 21:58:53 zamanında düzenlenmiştir.

Şiir, muhatabına/muhataplarına; kişisel ve içsel bir sesleniş olsa da, genel olarak hemfikirim!

Çünkü:

Hepimiz ateşini kendi ellerimizle harladığımız ve kimseyle paylaşmayı göze alamadığımız birer cehennemi taşıyoruz içimizde.

Baş rol de kral da imparator da tanrı da biziz orada.

Belki de (şiirin yazılış amacı ve vicdani gerekçeler bir yana) bu yüzden kimse girsin istemeyiz.

Çünkü, aynı zamanda sığınaktır o cehennem bize...

Yoksa saltanatımız yıkılır...

Tabut mu?
Tabut, doğar doğmaz sırtımızda biten kambur...

...

Ne diyeyim?
Hüzünlü bir karamsarlığı ruhumuza üflese de aslında iyi kalpli bir şiir...
Tıpkı şairi gibi...