Hava çoktan kararmış ortalık karışık
Hayaller düşünceler çapraşık….
Pes etmek için erken belki ama ;
Tek başına yok yere mücadele etmek zor olsa da başarı uzak değil
İnsanın kendisini bilmesi, iyi tanıması hayatta başarı getirir
Ne kadar uzağa gidersen git ne kadar uçuruma yaklaşırsan yaklaş
Düşmekten korkma ;çünkü hala düşmediysen yaşamak için kendine
ŞANS VERMİŞSİNDİR …
Hala zamanın varken kendin için en iyi seçimi yap ölmek seni korkutmaz
Sadece küçültür
Küçülmek ölümden bile ağır, dayanılmazdır
Ölüm kurtuluştur
Oysa küçülmek yerin yedi kat dibine girmekten daha beterdir
Eğer bulutlar ağlarsa …
Çamura batar çıkamazsın …
Bak etrafına insanlara dertlilere kederlilere
Çoğu fakir güçsüz ama bi şekilde yaşıyor
Kendilerini kandırıyor; belki ne yaptıklarının, neden yaptıklarının bile farkında değiller
Ama asla yaşamaktan vazgeçmiyorlar
Karınlarını doyurabilmek için en kötü işi bile nimet biliyor sanki ona tapıyorlar ….
Ya biz ;
Karnımız tokken bile gözümüz doymak bilmiyor,
Hep daha fazlasını istiyoruz
Bazı zamanlar oluyor ki acısını bile hissetmiyoruz hayatın
Bazen hayatın neresinde olduğumuzu bile anlayamıyor
Kendimizi yaşamın neresine dahil etmemiz gerektiğini göremiyoruz
Hayat kendi güzergâhında devam ederken bizi kenarlara itip oradan oraya savuruyor
Ama biz yine de bişekilde devam ediyoruz onu yaşamaya
Bazen kendimizi kaybedip tanıyamaz oluyoruz
Sonra durup düşündüğümüzde ise yanlışlarımız için nafile keşkeler çekiyoruz
Aynaya bakıp kim olduğunu gör
Ama kendine başkalarının baktığı gibi bakma
Senin içini , düşüncelerini senden başka kim bilebilir ki sen dile getirmediğin sürece…
İşte o kendine bile söyleyemediklerini haykır aynaya kendine
İçinde yaşattığın kendine bencilliğine……….